دختران آمیش در آمریکا با حجاب خود زبانزد شدهاند
تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۱۸۴۱۵
دختران آمیش، در قومی با ارزشهای فرهنگی خاص زندگی میکنند که از دستاوردهای فنی جدید دور هستند. آنها در برخورد با محدودیتهای اجتماعی، به عنوان یک جامعه متمایز، سبک زندگیای را تجربه میکنند که در تضاد با روند عمومی است.
به گزارش ایران اکونومیست؛ آمیشها در واقع یک گروه اجتماعی و فرهنگی هستند و اصالت آنها به تبار مشترک سوییسی-آلمانی و همچنین زبان و فرهنگ مشترکی که دارند، باز میگردد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مذهب آمیش، با تاکید بر سادگی و عدم جلب توجه، به ارزش زیبایی در زندگی روزمره خود اهمیت میدهد. در این فرهنگ، لباسها هرگز به عنوان وسیلهای برای جلب توجه استفاده نمیشوند و چاپ طرحهای مختلف روی لباسها مجاز نیست.
لباس بلند و کلاه ساده دختران آمیش
دختران و زنان آمیش به طور عمده پوششی سنتی و محافظت کننده را انتخاب میکنند. این پوشش عبارت است از:
یک لباس بلند که تا زانوها میرسد، پوشش سر با استفاده از یک کلاهک ساده و بسته، و استفاده از پوششهای بدن محافظ مانند روسری و پوشش دست. این پوششها برای حفظ حیثیت و پاسداری از عفاف و اعتقادات دینی آنها مورد استفاده قرار میگیرند. در برخی گروههای آمیش، حتی رنگ و نوع پوشش نیز محدودیتهای خاصی دارد، مانند استفاده از رنگهای تیره و اجتناب از الگوها و طرحهای زیاد. این پوششها نمادی از انگیزههای فرهنگی و مذهبی آمیشها برای حفظ هویت و ارزشهای خود است.
زنان در فرهنگ آمیش، لباسهای ساده و بلندی را با رنگ یکدست، مانند آبی، بر تن میکنند. علاوه بر این، در خانه از پیشبندهای سفید یا سیاه استفاده میشود. همچنین، با توجه به وضعیت و شرایط خود، زنان سرپوشهای سیاه یا سفیدی بر سر میگذارند، که این موضوع نشان از احترام و حفظ هویت فرهنگی آنها است.
در مورد پوشش مردان، آنها معمولا شلوارهای تیره رنگ و یک جلیقه یا کت تیره رنگ به تن دارند. همچنین، بند شلوار، کلاههای لبهدار حصیری یا نمدی سیاه از ویژگیهای پوشش مردان در این فرهنگ میباشد. مردان مجردها ریش و سبیل خود را میتراشند، در حالی که مردان متأهل ریش خود را بلند میگیرند ولی سبیلشان را میتراشند. اما استفاده از سبیل به منظور ارتباط با نظامیگری و فراهم کردن فرصت خودپسندی در این فرهنگ غیرمجاز است. همچنین، لباسهای آمیش کاملاً بدون زیپ میباشند.
نه به تکنولوژی...
با توجه به عدم استفاده آمیشها از برخی از خدمات و مزایای مدرن مانند تأمین اجتماعی، بیمه، و کمک مالی دولت، میتوان گفت که آنها در برخی جوانب از سیستم اجتماعی و حقوقی عمومی منزوی هستند و به جای آن از شبکههای اجتماعی داخلی خود برای حمایت و تأمین نیازهای خود استفاده میکنند.
گروههای آمیش ممکن است در برخی موارد محدودیتهای کمتری نسبت به سایر گروههای آمریکای شمالی داشته باشند. این محدودیتها ممکن است شامل استفاده از برخی از تکنولوژیهای مدرن مانند اتومبیل و برق باشد. برخی گروههای آمیش ممکن است به دلیل اعتقادات و ارزشهای خاص خود، در مورد استفاده از تکنولوژیهای مدرن تصمیمهای محدودی بگیرند.
از آنجا که آمیشها به طور عمده خود را به عنوان یک گروه مذهبی میشناسند، احتمالاً ارتباط نزدیکی با مذهبی خاص دارند که معمولاً این ارتباط بر اساس اعتقادات و مقتضیات مذهبی آنها استوار است. اما باید توجه داشت که هر فرد میتواند انتخابات زندگی خود را داشته باشد و در صورت تغییر سبک زندگی یا تخلف از قوانین مذهبی، ممکن است دیگر به عنوان عضوی از این گروه شناخته نشود یا به قول خودشان غیر آمیش محسوب بشود.
مانند بسیاری از قومهای بومی دیگر، قوم آمیش هم با چالشهایی مواجه هستند که اغلب ناشی از تاریخچهای پرفراز و نشیب است. تحت تأثیر استعمار و تغییرات جمعیتی و فرهنگی، زندگی آنها تحت تأثیر قرار گرفته است. اما قوم آمیش تلاش کردهاند تا هویت و فرهنگ خود را حفظ کنند و به نوعی بازسازی کنند.
در میان جامعههای آمریکای شمالی، دختران آمیش با زندگی سنتی، محدودیتهای اجتماعی و حفظ هویت فرهنگی خود، یک اثر بارز از تنوع فرهنگی و اعتقادات مذهبی را به تصویر میکشند. با حفظ رسوم و روشهای سنتی خود، آنها به عنوان یک گروه متمایز، نشان میدهند که در دنیایی پرتنوع، میتوان به همزیستی صلحآمیز میان فرهنگها و اعتقادات مختلف دست یافت. این زندگی سنتی و متفاوت، ما را به فکر فرو میبرد که چگونه میتوانیم در میان تنوع فرهنگی که وجود دارد در کنار هم زندگی کنیم، بدون آنکه هویت و اعتقاداتمان را از دست بدهیم.
برچسب ها: دختران آمیش ، پوشش زنان ، پوشش مردان ، حجاب ، حجاب و عفاف ، لباس ساده ، سرپوش ، کلاه ، قوم آمیش ، دوری از تکنولوژی ، ایران اکونومیست
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: پوشش زنان پوشش مردان حجاب حجاب و عفاف لباس ساده سرپوش کلاه دوری از تکنولوژی ایران اکونومیست محدودیت ها حفظ هویت آمیش ها لباس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۱۸۴۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گفتمان «شهر زندگی» نظام معنایی را منظم میکند
عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان گفت: گفتمان «شهر زندگی» رقیبی برای موضوع یا برنامهای نیست، این گفتمان چتری است تا نظام معنایی را منظم کند، در ادامه و ذیل این گفتمان، برنامهها هم میتواند اجرایی و عملیاتی شود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا احمد مهرشاد امروز _چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت_ در هشتمین نشست شهراندیشان با موضوع تبیین گفتمان «اصفهان من شهر زندگی» اظهار کرد: وضعیت اصفهان همچون دیگر فضاهای موجود در کشور و جهان نشان میدهد که مشکلات ما پیچیدهتر و سرمایهها هم محدود شده است.
وی با اشاره به توجه به دو مقوله تمرکز و دقت برای هزینه کردن سرمایهها گفت: گفتمان امری بدیهی است که همه ذیل آن گفتمان، فکر، زندگی و عمل میکنند.
عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه جامعه بدون گفتمان باقی نمیماند گفت: یکی از فرمهای شکلگیری گفتمان، طراحی شعاری است که جامعه نسبت به آن اجماع پیدا کند و در نهایت آن شعار به دستمایه اولیه برای شکل گیری گفتمان تبدیل میشود.
مهرشاد با بیان اینکه این دوره مدیریت شهر با شعار اصفهان من شهر زندگی آغاز بهکار کرد، افزود: در آغاز این پژوهش واژگان و زمینههای موجود در فضای ادبیات شهری مانند شهر اسلامی، شهر همگرا، زیست پذیری و شهر زندگی مورد بررسی قرار گرفت، در نهایت به این نتیجه رسیدیم که زندگی مفهومی است که امکان اجماع گفتمانی دارد.
عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با اشاره به انجام مصاحبه با مدیران و صاحب نظران، کد گذاری منابع، بررسی استاد مختلف، مطالعات مدیریت دانش، آمارنامه و اطلس شهر، مصاحبه با شهردار و معاونان و در مجموع انجام ۸۰۰ نفر ساعت کار پژوهشی گفت: روش علی_ لایهای در طراحی گفتمان شهر زندگی استفاده شد، در این راستا عناوین اصلی بین همه ما باید مشترک شود تا بتوان آن را حل کرد.
وی ادامه داد: در مرحله دوم واکاوی، سنجش و شاخص سازی انجام شد، در این راستا وضعیت امروز اصفهان و بررسی نسبت مفهوم زندگی با مسأله را در دستور کار قرار دادیم.
مهرشاد با اشاره به بازبینی و اصلاح استعارهها و تحلیل محتوای کیفی افزود: بر اساس مطالعات وضعیت موجود اصفهان نشان میدهد که شاخص زیستپذیری اصفهان پایین است و در کنار آن هم احساس زیستپذیری نیز در رده پایین قرار دارد؛ گاهی شاخص نگرانی جامعه به لحاظ زیستپذیری بیشتر از آمارها است.
عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه یکی از معانی شهر زندگی، شهر قابل زیست است، گفت: هنوز الگوی شهرسازی برای دشت پر خطر فرونشست را طراحی نکردیم، قوانین شهرسازی بر اساس این مخاطرات پیشبینی نشده است.
وی با تاکید بر اینکه واگرایی سیستمی و گسست اجتماعی موجب زیستپذیری کم میشود و حتی احساس آن را هم ایجاد میکند، تصریح کرد: یکی از نمونههای واگرایی سیستمی این است تا حتی زمانی که میخواهیم تبادل ساده داده انجام دهیم، خودش تبدیل به مسئله میشود، همین امر زیستپذیری را دچار خدشه میکند.
مهرشاد با اشاره به اینکه در شهر زندگی باید بهدنبال هم آهنگی و همافزایی باشیم، یادآور شد: در اصفهان اجماع گفتمانی نداریم، اگر نیروهای فعال و مؤثر در اصفهان بررسی شوند میبینیم که هر کدام گفتمان و رویایی را در شهر پیش میبرند، این امر بنابر نتیجه پیمایش انجام شده، حتی به مردم هم سرایت کرده است.
عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه در لایه چهارم پژوهش به سه استعاره وضع موجود و سه استعاره وضع مطلوب رسیدیم اظهار کرد: در نگاه مردم ما، شهر مثل سرمایهای است که قدم به قدم در حال از دست رفتن است، در نگاه فرهنگی _ اجتماعی یک نوع افسوس به همراه دارد.
وی گفت: مدیریت شهر در انتخاب بعضی واژهها آنجا که با مردم ارتباط دارد، باید دقت بیشتری کند، برای مثال واژه آزادسازی اینگونه به ذهن متبادر میشود که آن ملک یا زمین در تصرف دشمن قرار دارد و واژه آزادسازی برای آن به کار میرود.
مهرشاد با اشاره به اینکه ما نمیتوانیم استعاره خلق کنیم اما مواردی از استعاره را که وجود دارد بازخوانی و فراخوان میکنیم گفت: آنچه برای شهر به آن رسیدیم ققنوس بود، استعارهای که در همه اساطیر به ویژه اسطورههای ایرانی وجود دارد و نماد نامیرا بودن است.
وی ادامه داد: اصفهان در تاریخ خود روزهای تلخ بسیاری دیده است اما نامیرا مانده و حتی پس از آن به شکوه رسیده است، باید بدانیم استعاره ققنوس نفی مشکل نمیکند بلکه میگوید این سرزمین، این خاک، این نظام فرهنگی به رغم مشکلات تاب آوری و ظرفیت گذار را دارد.
مهرشاد یادآور شد: روز ۲۵ آبان برای مردم اصفهان مصداق بارزی از نماد ققنوس است که در یک روز بیش از ۳۰۰ شهید را تشییع کردند، آن مراسم را در همان روز به صحنه باشکوه اعزام فرزندان خود به جبههها تبدیل کردند، در این راستا معتقدم زاینده رود هم با ققنوس نسبتی دارد، ما همچون دیگر شهرها مسیر رودخانه را نه به پارکینگ تبدیل کردیم و نه در آن ساخت و ساز انجام دادیم، زیرا به زایندگی آن ایمان داریم و میدانیم با اینکه مشکل دارد اما زاینده است و از دل مشکلات خودش را عبور خواهد داد.
عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان تصریح کرد: شهرداری هم اگر میخواهد به نیک نامی عمل کند، باید یک اسطوره برای خودش داشته باشد، که آن اسطوره میتواند «شیخ بهایی» باشد، شخصیتی که تدبیر و قدرت را توأمان دارد، اگر شهرداری خود را به قامت شیخ بهایی نزدیک کند تعامل مردم با این نهاد به گونهای دیگر خواهد شد.
وی تاکید کرد: در حوزه شهروندان باید بازتولید هویتی را انجام دهیم، بدانیم شهر زندگی، شهر روایت مند است، در شهر زندگی به روایتهای شهر توجه میشود، اول شهر را میخوانند و بعد مینویسند، زیرا در این نگاه، شهر را موجود زنده میدانند.
مهرشاد با بیان اینکه پروژههایی نظیر ارگ جهان نما و میدان امام علی (ع) ممکن است در زمان خود طرحهای خوبی بوده باشند اما نمادهایی از گوش ندادن به روایت شهر هستند، مدیریت شهر اگر قرار است ساخت و سازی انجام دهند یا اقدامی داشته باشد باید روایت شهر را بشنوند تا ماندگار شود.
عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان گفت: گفتمان «شهر زندگی» رقیبی برای موضوع یا برنامهای نیست، این گفتمان چتری است تا نظام معنایی را منظم کند، در ادامه ذیل این گفتمان برنامهها هم میتواند اجرایی و عملیاتی شود.
کد خبر 749848